Soidade

Courel, originalmente cargada por xanesmelle.

Pasabamos polo lugar, baixo a súa venta, nunha caminata polas terras do Courel. De súpeto, da fiestra aberta para airear a sala, xurdíu a súa figura rexa, ergueita na súa curvatura da vida, e saudounos. Máis, louvou a oportunidade de falar con alguén, de falarnos, de contarnos quen a atendía, que facía, como pasaba o día, como pasaban os días.
Adeus, descoñecida solitaria.